maandag 30 augustus 2010

Observatie

De op het fietspad platgereden naaktslakken worden opgevreten door hun nog levende broeders.

Humor

Gisteren met moeder naar verzorgingstehuis waar neef Piet verblijft.
Neef Piet ziet het nog zonnig in. “Ik hoop dat onze lieve heer mij hier nog een poosje laat rondlopen.”
“Rondrijen zul je bedoelen,” corrigeert mijn moeder.
Neef Piet zit in een rolstoel.

maandag 23 augustus 2010

Bekijk ut

Tijdens fietstochtje langs bosrand een vrouw met een collie. Terwijl ze met haar lichaam een zwenkende beweging maakt met de bedoeling de tak in haar hand een enorme zwieper te geven vangt ze mijn blik en op haar gelaat verschijnt subiet een zweem van schaamte. De tak in haar hand heeft zijtakjes en is wel twee meter lang. Ze overbrugt met haar worp een afstand van maar liefst vier tot vijf meter. De collie maakt niet eens aanstalten om erachteraan te hollen.

Buiten de deur eten

In Tiel om kwart voor elf ’s zaterdagochtends een gepensioneerd stel, ruim de zeventig gepasseerd, aan een plastic tafeltje bij de Febo, wachtend op wat, hun frietjes?

In Wageningen, zaterdagmiddag, iets na tweeën een stel van in de dertig – hij in zwembroek, zij in bikini - tegenover elkaar aan een plastic tafeltje ergens te midden van het pierenbadje, de glijbaan en de stoomcabines. Hij eet frites met een frikadel, zij bijt in een broodje hamburger, gezellig een middagje uit.

zaterdag 7 augustus 2010

Greenberg

Roger Greenberg is een gast van in de veertig. Weet niet wat te doen met zijn leven. Smetvrees en andere neuroses – een leven in weelde gaat soms met aandoeningen gepaard. Hij vliegt van New York naar Los Angeles om op het huis van zijn rijke broer te passen en komt daar in aanraking met zijn broers au pair, een verdomd onsexy en daardoor des te sexier Greta Gerwig. Zij krijgen wat samen, zul je altijd zien. Komische scène. Greenberg is met Florence (Greta dus) mee naar haar flatje gegaan, ze delen een corona light samen, weinig stof te spreken, dan maar zoenen, heel kort, Greenberg duwt haar op een stoel, stroopt haar broekje naar beneden en duikt met zijn neus in haar kruis voor cunnilingus. Half minuutje, dat springt ie weer op en kijkt met zijn handen in zijn zakken wat rond in het appartement. “Better not,” zegt Florence, “With me coming out of a long relationship and all that.” Fijn staaltje van cognitieve dissonantie reductie. Verder is er een zieke hond die Mahler heet, meer zwalkende veertigers en een huis vol levenslustige twintigers. Voor de nodige feelgood: film eindigt in de trant van de romantische damesfilm.