Oppervlakkigheid

Soms kan ik me opwinden over tentoongespreide oppervlakkigheid. Neem nou Arjen Lubach. Ik vind die jongen oprecht geestig, iemand die met een verfrissende en dikwijls op de lachspieren werkende blik naar de gebeurtenissen kijkt. Maar dan lees ik in een interview met hem in het VK Magazine, dat ie zo heerlijk nuchter en rationalistisch is, dat, wanneer een leuke jongedame het met hem uitmaakt, hij niet lekker romantisch verdrietig wordt, maar denkt, ach, die verliefdheid, het is maar een stofje in mijn hoofd dat maakt dat ik me met haar wil voortplanten, een stofje, chemie, meer niet, verder met de orde van de dag. Dus omdat verliefdheid veroorzaakt wordt door een ‘stofje’ is het ineens niet meer interessant, verliest het zogezegd zijn magie? Is een nachtelijke autorit door de straten van een stille stad ineens een stuk minder magisch – gesteld dat het een magisch ritje is in plaats van een saai van a naar b – omdat je weet hoe een verbrandingsmotor werkt? Sta je voor een werk van Johan Vermeer, zeg Gezicht op Delft, denk je ineens: ach, uiteindelijk is het maar een doek met verschillende kleuren olieverf die door menging tot stand zijn gekomen en met diverse penselen zijn opgebracht: weg wonder. Neen, natuurlijk niet. Iets moet nou eenmaal op een bepaalde manier tot stand komen. Het zijn diezelfde verliefdheidstofjes die aan de basis stonden van de Winterreise van Schubert om maar eens wat te noemen. En het feit dat de auto een verbrandingsmotor heeft en op benzine rijdt, doet niks af van het feit dat ie rijdt. (O.K. slecht voor het milieu.)

Maar als we het over echt oppervlakkig gaan hebben, echt hard core oppervlakkig, dan moeten we bij Halina Reijn zijn, die eveneens in dat V.K. Magazine wordt geïnterviewd. Eigenlijk hoef je daarvoor het interview niet te lezen, de bijgeleverde foto’s zeggen alles: wat een ongebreideld narcisme. Nou ja, voor de rest gaat het interview over dat ze veertig is geworden en nog geen kinderen heeft, vier pagina’s lang. Ze schrijft ook columns. Het interview wordt opgesierd met citaten uit de columns. “Mijn beste vrienden duwen me in een bad van liefde en maaien alle angsten die gepaard gaan met 40 worden in één klap weg.” Angsten die weggemaaid worden en nog wel met een klap, grote schrijfkunst.

Mollenvel entry, 12-12-2015

Bagels & Beans,
12 december 2015

(…Nu doet de wifi het wel, maar ik heb geen nieuw bericht.) Over de breedte van de winkelstraat is elektriciteitsdraad gespannen met witte kerstlichtjes eraan die vallende sneeuw voorwenden. Af en toe kijk ik op en werp ik een blik op het grote raam van de woonruimte boven de Slaapshop aan de overkant van de straat. Er brandt geen licht maar er is wel een mooie jonge vrouw die door het beeld loopt. Ze heeft mooie heupen en ik wil erg graag met haar naar bed; het verlangen voelt als een pijnlijk gemis. Dan zie ik haar niet meer; ze heeft een zitplaats gezocht buiten mijn blikveld. Het is donker en grijs en nat buiten. De koffie die ik dronk was erg bitter. Ik ga plassen, naar beneden, afrekenen. Ik moet nog brood kopen en nog langs bij AH.